Sneak Preview

Vandaag kwam ik precies een jaar geleden uit de narcose van De Grote Operatie. Een jaar van herstellen, revalideren en vooral dóórgaan volgde. Ik vind dat dat me aardig gelukt is, al zeg ik het zelf. Ok, sommige dingen lukken niet meer op de manier zoals ik gewend was en zoals ik het zou willen, maar ook daar heb ik een weg in weten te vinden. De veronderstelling dat alles weer zal worden hoe het was heb ik laten varen. Tot voor kort dacht ik dat ik de draad weer kon oppikken, daar waar ik m had laten liggen. Maar die gedachte is niet reëel. Nu weet ik dat er niets valt op te pikken om mee verder te gaan, nee: er is iets nieuws ontstaan om op te bouwen.

Stukje bij beetje ondervond en ondervind ik nog steeds de voor- en nadelen van mijn gezondheid. Tegenvallers maar ook zeker kleine vorderingetjes, lichtpuntjes en mogelijkheden. Een van de grootste hiaten is ons huis. Drie verdiepingen met een achtertuin van hier tot Tokio –nou ja iets dichterbij. Niet alleen de enorme ruimte, maar vooral de twee trappen breken me op. Ooit heb ik tijdens mijn revalidatie bijgehouden hoeveel keer ik dagelijks de trap neem. Ik kwam toen op een schrikbarend gemiddeld aantal van 38 keer, de ene dag iets minder en de andere dag iets meer. Niet gek hè, dat je dat dan ’s avonds in je zieke lijf voelt.  Het hele huishouden, onderhoud van het huis en tuin komt op Don aan. Niet eerlijk. En dus ligt ook hier een moment van accepteren dat de draad oppikken niet zomaar een vanzelfsprekendheid is.

Tijd voor verandering. Een andere manier van wonen in dit geval: gelijkvloers bijvoorbeeld. Het sudderde al een paar maandjes, maar er kwam zoveel bij kijken en als je nog niet helemaal de oude bent dan wil je eerst nog wat meer hersteltijd. Er komt heel veel op je af als je daadwerkelijk het traject van “Wij willen verhuizen” gaat opstarten.  Het voelt dubbel. Eigenlijk wil je het niet, maar weet je dat het verstandig is. Stap voor stap dan maar, net als het hele doorlopen medische traject. Eerst moest Zakkelien er komen, daarna kon de volgende fase pas ingezet.
Qua woonruimte zitten we nu in fase 1: Ons huis staat te koop!

Begin vorige week hebben we een makelaar uitgekozen. Eind van diezelfde week is de fotograaf geweest, iemand die alles van binnen en van buiten kwam opmeten en een dame die de tekst zou samenstellen. Gisteren hebben we alle concepten ontvangen en nagekeken. Vanmorgen hebben we onze goedkeuring gegeven en is ons huis op de site van de makelaar te koop aangeboden.
Waarschijnlijk staat het morgen op Funda en dan pas mogen de borden op de ramen geplakt.

Zo snel kan het verkeren….

We gaan er open in en zien wel wat er gaat gebeuren. De eerste stap is gezet, opdat er maar vele zullen volgen: op naar een nieuw begin!