So far, so good
Zou ik bijna vergeten te melden dat het tot nu toe best goed met me gaat en dat de artsen tevreden zijn. Ik mag niet klagen. Gisteren ben ik voor controles terug geweest naar het ziekenhuis in Schiedam. Eerst de WIS poli (Wond-, Incontinentie- en Stomazorg) daar zijn de hechtingen uit de stoma gehaald, dat luchtte op – het voelt nu veel minder trekkerig aan. Volgens de specialist ziet het er keurig uit en geneest de wond goed. Zelf vind ik het best nog vreemd zo’n groot rood geval op mijn buik. Het lijkt net de neus van een clinic clown en soms heb ik dan ook echt de neiging om er een paar ogen boven te tekenen en een big smile er onder. Grinnik. Zonder gekheid, ik doe mijn best om de verzorging zelfstandig te doen. De afgelopen paar keer heb ik dat gedaan voordat de thuiszorg kwam en dan liet ik door hen controleren of ik het goed had gedaan. Zo lukt het me om geleidelijk aan te wennen en handigheid te krijgen. Gaat lukken!
Mijn “eigen chirurg” was met vakantie, vandaar een plaatsvervangend chirurg gezien. Ook zij was goed te spreken over het herstel. De hechtingen van de kijkoperatie-gaatjes zijn nagenoeg opgelost. Hier en daar zitten nog wat jeukende korstjes (ehm dat wil zeggen gisteren nog wel… vannacht ineens eraf gevallen… ra ra) Verder is de plek waar de stoma zit nog wat opgezwollen en bij nader onderzoeken bleek dat het nog beurs is van de ingreep. Kan nog even duren voordat alles z’n plek weer heeft gevonden. Gelukkig kan ik me steeds beter bewegen en neemt het zware spierpijn gevoel iedere dag een beetje af. Hierdoor durf ik ook steeds meer en ben niet meer zo angstvallig voorzichtig.
Iedereen is dus tevreden. Ik ook, zeker sinds ik in het weekend mijn eetlust weer terug had en me per dag een stukje beter en fitter voel. ’t Scheelt ook als je je weer een een jurkje hijst en hier en daar wat kleur op je gezicht kwast 😉 Ik moest wel lachen om de dame van de thuiszorg die aan de deur stond. “Zal ik met u mee gaan naar boven?” vroeg ze. ja, dat is wel de bedoeling, zei ik terwijl ik voor haar uit de trap op spurtte. Boven keek ze verbaasd zoekend in het rond. “Maar, ik kom voor mevrouw Groenewout. Is zij er niet?” vroeg ze. Dus ik reageerde minstens zo verbaasd met “dat ben IK…” waarop zei me met grote ogen aankeek. “Huh? U? Maar…? Maar dat kan toch helemaal niet? Hoe kan dat nou? Hoe kunt u nu al zo energiek zijn?” Whoehaaa…. ze had een totaal iemand anders verwacht. Grappig wel.
n.i.w. in Schiedam ben ik voorlopig ‘klaar’, ik blijf wel onder controle van de WIS consulenten, omdat de bestraling/chemo waarschijnlijk invloed gaan hebben op mijn stoma. En verder ben ik de komende tijd overgeleverd aan de zorg in Delft. Heb er, na alle informatie en voorbereidingen, alle vertrouwen in!
Ja ja Bonnie Groenewout je blijft een vrolijke apart figuur
Ja ja Bonnie Groenewout je blijft een vrolijke apart figuur
Wat fijn om te lezen,dat je eetlust hebt en dat het beter met je gaat! En dat de thuiszorg mevrouw dacht,dat mevrouw Groenewout nog helemaal in haar dekbedje gewikkeld lag te wachten op haar, ha..ha..!! Zo zie je maar weer Bonnie,je bent sterker dan je denkt! Love you!