Even dansen!

Dansen wil ik! Alleen ontbreekt het me nog aan genoeg energie. Toch ben ik vandaag voorzichtig begonnen met een klassiek ballet warming up zoals ik die in mijn danssessies gaf. De meester is weer even leerling, zo voelt het op dit moment. En zo gaat dat maar constant door, een cyclus van leren, ervaring opdoen en meester worden om vervolgens weer verder te leren. Dat geldt overigens niet alleen voor het dansen, maar als ik me er bewust van ben: voor talloze dingen in mijn leven. Klinkt dat erg zweef? Terug met de voetjes op de vloer dan, terug naar dans.
Ooit schreef ik een oefening uit met de bedoeling om dichter te komen bij wat je voelt. Oefening baart kunst, is een kwestie van tijd: Only Time. En zo was een muziekje er bij gauw gevonden. Na wat gepuzzel met Don -niet geheel vrijwillig-  als dansproefkonijn lukte het om de choreo kloppend te krijgen. En geloof me, als het me lukt om Don een dans aan te leren…. afijn ik laat de rest van de zin aan ieders eigen fantasie over  😉
Anyway, Amaryllis was geboren. Kom! Danst iemand met mij mee? En zo niet, luister dan gewoon naar de muziek terwijl je je ogen gesloten hebt. Je kunt er gewoon bij blijven zitten als je dat wilt. Leg je handen op je hart en laat je gewoon meenemen door de muziek: Strek je armen uit naar voor en “open” ze dan als het ware naar op zij; vandaar uit gaan je armen weer dezelfde weg terug, als een soort sluitende beweging. Herhaal de beweging en neem er de tijd voor, bepaal zelf je tempo. Het is als een soort ademhaling. En ook op deze eenvoudige manier kun je eens uitproberen of je kunt voelen of het daadwerkelijk iets met je doet…  I dare you!