Bel me maar…

27 mei 2016 9 Door Bonnie
Mam, ik ga nu naar huis, het is al laat. Ik wil morgen uitgerust zijn voor de scan, weet je nog wel? Daarna kom ik weer terug. Ze knikt. “Is goed hoor”. Ik kijk haar een moment aan en zeg dan ineens: Bedankt mam, bedankt voor alles. Je was een goede moeder. “Ja ja” zegt ze op fluistertoon en vervolgens: “Ga nou maar. Als er iets is, bel me dan maar” Okee, antwoord ik, tot morgen dan!
Don heeft koopavond gehad en blijft nog even: Ik kom er zo ook aan.
Ik ben thuis en moet de bedden nog opmaken, dat doe ik eerst en als ik terug beneden kom zie ik dat mijn telefoon knippert. Oproep gemist van Don. Ik bel hem terug. Ik kan niet geloven wat ik hoor….. Ik kom je ophalen, ma is net overleden.

Ik heb nu even geen woorden meer…..