Hoe schoon is schoon?

1 september 2017 0 Door Bonnie
Afgelopen woensdagavond werd ik gebeld door de arts die ons een week ervoor in de Daniel de uitslag van de CT scan vertelde. Het multidisciplinair team had inmiddels overlegd. Wat gaat er nu gebeuren? Er is besloten dat er allereerst toch een biopt wordt genomen. Dit wordt gedaan omdat ze voor 100% zeker willen weten dat het daadwerkelijk om een kankertumor gaat. Zo willen ze voorkomen dat ze ‘voor niets’ opereren. Als het bijvoorbeeld zou gaan om een infectie, wat ze niet echt denken maar toch niet mogen uitsluiten, dan gaat een operatie niet door. Dan kabbelt het traject waar ik al maanden in zit voort: mijn waardes zijn te hoog, maar er is helaas nog niets zichtbaar. Maar stel dat het vermoeden van de artsen juist is en het daadwerkelijk om kanker gaat, dan word ik geopereerd zonder voorbereiding. Dat wil zeggen geen bestralingen en/of chemo van te voren, maar de tumor wordt direct operatief verwijderd. Nou ja, direct…er is nog wel even een wachttijd van ca 1 maand. 
Het wachten is nu op de oproep voor de biopt. Als die genomen is, wordt het weefsel onderzocht en duurt het ca 2 weken eer ik de uitslag krijg. Ik ben het rekenen beu, maar een grove inschatting brengt mij op “alles tegelijk”. Let maar op! De overdracht van ons huis is 1 november…. Ik zeg niks. Ik wil er zelfs niet aan denken.
Mijn huisarts krijgt de verslagen uit ziekenhuizen meestal pas als alles achter de rug is qua behandelingen, vandaar dat ik vanmorgen samen met Don naar hem toe gegaan ben met het idee om hem te updaten. Eenmaal uitgepraat, reageerde hij met “Ja dat klopt. Ik heb het net gelezen” Huh? Ik gaapte hem een tel verbaasd aan. Het bleek dus dat de Daniel hem het verslag had opgestuurd nadat ze mij hadden geïnformeerd. Nou…dat had ik niet verwacht. Netjes van ze! De huisarts las ons het verslag voor en meteen viel ons iets op. Klein dingetje maar hoor. Als je t snel leest is het slechts een detail (…) In de onderste kwabben van beide longen is sprake van slijmophoping met vertakkingen. In de linker long is bovenin sprake van een infectie  Aha! Dat ging zeker over dat onschuldige vlekje dat al eerder gesignaleerd is. Zo onschuldig was –ie dus niet. Voor de Daniel wel. Het is geen kanker, dus voor verdere aandacht -laat staan behandeling- ‘niet belangrijk’ voor hen. Mijn longen zijn schoon, hm hm.
Verontwaardiging alom, zowel bij de arts als bij ons. Godsamme! Ik loop al vanaf de winter te piepen, zagen, klagen en te roepen dat er iets niet helemaal oké is. Maar nee: het hoorde gewoon bij mijn astma.
De prednisonkuren alleen hebben niet veel effect, of nou….ik word er gevlekt en hyper van; krijg een plofkop; stort na de kuur in van vermoeidheid; lijk dan krap twee weken ‘klachtenvrij’ te zijn en dan begint het hele symfonieorkest opnieuw. Laat maar. Ik heb er dit jaar al weer genoeg gehad.
Jammer dat de Daniel mij niet geattendeerd heeft op het feit dat ik dus met ontstekingen in mijn longen loop (en god weet hoe lang al….pfffff). Jammer dat de plaatsvervangend longarts een paar weken terug na mijn niet-helemaal-toffe-longtest niet verder heeft gekeken. Want behalve het vlekje was het allemaal schoon, hm, hm. Jammer. Maar ach, zo zijn er wel meer dingen jammer…. het heeft alleen niet veel zin om daar lang bij stil te staan. Het is.
En dus zit ik nu min of meer noodgedwongen braaf aan de antibiotica en neem alle bijverschijnselen daarvan maar voor lief, in de hoop dat die maar 1 dagje duren.
De komende week kan ik een oproep verwachten voor het nemen van een biopt.
Verder hoop ik ook dat we de komende week eindelijk een reactie krijgen op ons bod op het appartement langs de Waterweg. Dat blijft een apart verhaal, de woning is de afgelopen week in opdracht van de vastgoedbeheerder op Funda geplaatst en staat daarmee officieel te koop. Eind van deze week zouden wij geïnformeerd worden, maar helaas niets gehoord: ook weer zo’n jammer-ding. 
So in the meantime zoeken we ook naar een alternatief.
Stiekem blijven we hopen dat dit straks misschien toch nog ons uitzicht wordt,
met in de verte ons-nu-nog-huis en de Waterkering