Lekker, tijd!

In mijn periode bij de TU Delft had ik door de aard van mijn werk regelmatig internationale contacten. Ik sprak buitenlandse mensen die al dan niet tijdelijk in Nederland verbleven. Zo ontmoette ik Walt Massey, een luidruchtige Amerikaan die voor research in Nederland was komen wonen. Hij deed zijn uiterste best om zich in het Nederlands verstaanbaar te maken. Tijdens een lunchafspraak met hem, kwam de Nederlandse taal ter sprake en vroeg ik of het voor hem erg lastig was om het te leren. Walt beaamde dat hij het best moeilijk vond en bovendien vond hij dat de Nederlandse taal woorden kent, die hij maar niet kan begrijpen vanwege de dubbele betekenis.

Met een fors Amerikaans accent en gebroken Nederlands verklaarde hij: De meest rare woord dat jullie hebt, is the word ‘lekker’. Ik begrijp absoluut niet. Jullie zeggen ‘het is lekker weer’. Als ik vraag hoe gaat het, jullie zeggen ‘Gaat lekker hoor’. Als wij gaat eten, jullie vinden de eten lekker. Ook zeggen jullie ‘Ik ben morgen lekker vrij’. Maar de ergste vind ik nog dat iemand laatst zegt ‘Ik had zo een hekel aan die persoon, maar nu is hij lekker dood’. Oh my, wat vreselijk zo te zeggen. Really, ik begrijp die woord lekker totaal niet!  Leggen jullie mij uit?
Ik heb hier zo om moeten lachen. Nee, niemand aan onze tafel kon het hem precies uitleggen en wat hij zei is me altijd bijgebleven, steeds als het om ‘lekker’ gaat.

Vanmorgen moest ik er ineens aan denken, omdat ik me realsiseerde dat ik ook zo’n “lekker-woord-ervaring” heb. Mijn woord is: Tijd. Wat is Tijd eigenlijk? Voor mij heeft het vaak als een excuus gediend, met name als ik het voornemen had om ergens aan te beginnen -laat staan iets af te maken. Als ik maar meer tijd zou hebben gehad. Vooral dat woordje ‘meer’ doet het hem. Want kennelijk had ik wel tijd, maar niet genoeg en daar is dus mijn excuus om dan helemaal maar niet te doen wat ik van plan was en ben ik weer een UFO (UnFinished Object) rijker.

Het eigenaardige is dat ik soms glashard durf te beweren: “Volgende week heb ik de tijd”. Vervolgens ben ik zelf dan echt in de veronderstelling dat ik daadwerkelijk datgene ga doen wat ik al zo lang van plan was te doen. De tijd is dus duidelijk iets anders dan meer tijd. In de tijd lijkt een onzichtbare garantie te schuilen dat het nu echt allemaal gaat gebeuren en goed komt. Haha..zou je denken, maar die week is ineens voorbij. Weg tijd. Of nou ja, weg? Waar was -die tijd dan? Ergens heb ik ‘m gemist. Misschien komt het omdat ik geen horloge draag. Ik heb letterlijk geen tijd. Ik kan hem zelfs niet voorbij zien of horen tikken. En toch waren er momenten. Maar dan wist ik me verontschuldigend te verzekeren: dit is niet de juiste tijd. Mijn tijd komt nog wel 😉

En zo nam ik me de afgelopen dagen voor om op tijd -da’s dus weer een andere variant- te beginnen met het schrijven van mijn blog. Meestal zorg ik ervoor dat die woensdagavond klaar is om donderdagochtend gepost te worden. Maar dit keer ontbrak het mij aan tijd en lijken de letters van diverse teksten als een zwerm vlinders door elkaar heen te fladderen in mijn hoofd. En die suffe vlinders laten zich niet strikken voor een verhaal, maar gaan in losse alinea’s van de hak op de tak. Nou lekker is dat. Zit ik hier achter mijn laptop losse flodders op te vangen… it makes no sense today.

De vlinders interesseert het al helemaal niet dat het al lang tijd is voor een verhaaltje. Sterker nog, vandaag nemen ze lekker de tijd voor zichzelf en vliegen er met mijn letters vandoor….
Nou ja, dan laat ik ze maar lekker hun gang gaan en denk dat ik er maar een voorbeeld aan neem. Vandaag geen deadlines. Vandaag doe ik lekker niks. Met een lekkere mok thee, neem ik vandaag lekker alle tijd. Heb je tijd voor een pauze en doe je lekker even mee? Gezellig! 🙂