Haastige gedachtewisseling

Op de gang hoor ik haar voetstappen naderen. Kleine driftige kordate stappen. Zo te horen heeft ze haast, ik ken haar langer dan vandaag. Ze verschijnt in de deuropening. Ja hoor, ik zie het al: ze oogt een beetje moe. Ze staart naar me in gedachten en geeuwt. Ach, zou ze misschien even bij me willen komen? Ik lonk uitnodigend naar haar. Kom, kom maar bij me. Sta je zelf toe om heel eventjes bij me te komen liggen.
’t Is alsof ze me door heeft. Ja ja ja! glimlacht ze me toe, nu even niet.

Als je maar weet dat ik er voor je ben. Als je stil bij me ligt, neem ik jouw lichaamswarmte in me op en geef ik jouw eigen warmte terug, als een wisselwerking. Van mij mag je lekker blijven. Zolang je maar wilt, zolang je nodig hebt om op te laden. Je weet dat ik er onvoorwaardelijk voor jou ben. Zelfs als je onrustig ligt te draaien en te woelen. Mij maakt het niet uit, ik (ver)draag het wel, ik vorm mij steeds opnieuw -waardoor jij je kunt ontspannen.

Fjjn hè, dat we het samen zo goed kunnen vinden. Maar ook als je weg bent is het goed hoor. Die tijd heb ik juist nodig om zelf bij te komen en om alle energieën op de vrije loop te laten. Heerlijk, als een frisse wind door me heen… Even niemand dragen en me voorbereiden op het moment dat jij weer terug komt en mijn ondersteuning weer goed kan gebruiken.

Ik ben vroeg opgestaan, omdat ik mijn astmabehandeling vandaag eens níet aan het eind van de middag krijg, maar vanmorgen al. Zoals altijd, zijn er dan toch nog ineens dingen die ik zo nodig nog wil doen voordat ik vertrek.
Mijn ontbijt schiet er bij in, ik haal straks wel wat in het ziekenhuisrestaurant. Wel een vluchtig kopje thee, waar ik een lepeltje bakgember door roer -prima verzinsel vind ik zelf 😉 Lekker, licht zoet en de gember is zacht pittig als ik er op kauw. Opschieten Bo, niet zo lang talmen!

Ik haast me met kleine driftige kordate stappen door de gang en blijf in de deuropening van de slaapkamer staan. Ik staar een moment naar het grote uitnodigende bed en probeer een geeuw te onderdrukken. Oh, wat zou het heerlijk zijn als ik daar nu nog eventjes op kon gaan liggen….

Ja ja ja, mompel ik in mezelf met een glimlach, nu even niet. Met grote bewegingen schud ik de kussens op, het dekbed los en sla die terug over het voeteneind. Zo, lekker even luchten die handel, dan is alles vanavond weer lekker fris. Ach bedje, als je eens wist hoezeer ik nu eigenlijk al naar je verlang. Tot later!