Labyrint

Langzaam maar zeker komt er door versoepelingen meer beweging richting een “Nieuw Normaal”.
We mogen weer….afijn, vul zelf maar in. Zolang je uiteraard wel de geldende voorzorgsmaatregelen in acht neemt, waarbij die van anderhalvemeter-afstand-bewaren hoogtij viert.

Ik, als vrijwillige vakkracht, ontving een brief van de Stichting Welzijn en Zorg, de organisatie waarvoor ik iedere dinsdagochtend dansles geef, maar-nu-even-niet. Er worden plannen gemaakt voor de opstart van activiteiten, wat voor mij betekent dat ik een plan op papier mag voorleggen over hoe ik mijn danslessen denk te kunnen hervatten. Nu zijn de leeftijden van “mijn dansdames” een evenredig aantal in de zestig, zeventig en tachtig jaar, met een gemiddelde leeftijd van rond de 77 jaar. Een aantal behoort zélf tot de risicogroep, maar er zijn er ook die rekening moeten houden met de thuissituatie.

Dat er een plan moet komen is één ding dat zeker is, maar om alles nog vóór de zomer op te starten lijkt mij te gehaast en niet verstandig. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar een nieuwe start in september. Aangepast. Al moet ik nog uitvogelen hóe. Ik denk daarbij terug aan de laatste les die ik in maart gaf. Toen was er al onzekerheid en twijfel ontstaan over de dreigende situatie rondom COVID-19. Ik besloot die dag om in een ruime kring te dansen, met voldoende afstand tussen elkaar in en elkaar geen handen te geven. Dat was best te doen, al was het wel wat onwennig. Sommigen ondervonden wat meer moeite om in balans te blijven en om hun evenwicht te bewaren. Houvast is dus een aandachtspunt in het plan voor het nieuwe seizoen.

Bij houvast bieden, of juist vinden (in jezelf), valt de dans Labyrint uit mijn opleiding me in. Op prachtige muziek van Edvard Grieg’s Morgenstimmung dans je samen binnen het kader van een denkbeeldig labyrint uitgetekend op de vloer als houvast. Tegelijkertijd ben je juist op jezelf aangewezen en moet je je eigen weg zien te vinden. Zo begeeft ieder zich in een eigen beweging op zijn eigen (levens)pad.

Eerst van buiten naar binnen en eenmaal bij de kern aangekomen, leidt het pad je als vanzelf weer terug van binnen naar buiten. Dat is meteen ook het grappige aan een labyrint: je kunt er niet in verdwalen, in tegenstelling tot een doolhof waar paden soms dood lopen.

Bij deze dans realiseer je je, dat je je vooral niet van de wijs moet laten brengen door de bewegingen van anderen. Doordat je allemaal op een andere plaats in het labyrint staat, lijkt alles om je heen onduidelijk, soms bijna onlogisch. Waar gaat iedereen naar toe? Je zou zelfs de neiging kunnen krijgen om de ander te corrigeren “Hee zeg, ga jij niet de verkeerde kant op? Volgens mij moet je je even omdraaien”. Oké, dat is dus niet de bedoeling. Let maar gewoon op jezelf, da’s genoeg. Vertrouw er maar op dat als iedereen binnen het labyrint zijn eigen weg en beweging volgt, het wel goed komt.

Je kunt je misschien wel voorstellen dat het allemaal wat makkelijker gaat als er op de (dans)vloer een echt labyrint is uitgetekend, zodat je netjes binnen de lijntjes kunt blijven bewegen. Het vergt echter veel meer concentratie als die lijnen denkbeeldig zijn en je dus op je eigen gevoel bent aangewezen.

Labyrinten zijn er in diverse vormen. De foto hierboven toont één van de bekendste, in marmer gelegd op de vloer in de cathédrale de Notre-dame de Chartres in Parijs. Dichter bij huis vind je er eentje met stenen gelegd op het gras in het park van de paleistuin in Den Haag:

Zou het misschien een idee zijn om er zelf eentje te leggen van schelpjes aan het strand? Mocht je je al vervelen en lekker meditatief buiten bezig willen zijn 😉
Hoe dan ook, de choreo van de dans zal ik je maar besparen. Hoewel het best grappig is om een labyrint eens een keer gewoon te lopen.

Zoals ik net al even liet doorschemeren kan het volgen van een labyrint beslist meditatief zijn. Zelfs op papier. Ah kijk…en daar kan ik je wel een stukje mee op weg helpen. Ik moet er alleen even bij vermelden, dat het absoluut niet mijn ambitie is om standaard te vloggen. Je wilt echt niet weten hoe ik soms absurde constructies bedenk om iets in mijn eentje te kunnen filmen met mijn gsm. Maar goed, het is me dit keer min of meer gelukt om een filmpje te maken waarop ik je laat zien hoe je zelf een labyrint kunt tekenen 😉

Als -ie af is, kun je het “pad” met je vinger volgen op weg naar het midden, daar waar je omkeert en dezelfde weg weer terug volgt. Het kan best zijn dat je ervaart dat diezelfde weg dan toch anders voelt.
Zo zal het iedere keer anders zijn, zeker als er obstakels zijn. Bedenk dan dat je steeds de kans hebt om opnieuw te beginnen. Hier en daar wat aangepast, als in een Nieuw Normaal. En ja, dat is soms jammer, doch niet altijd erg en je hoeft daar dan ook niet iedere keer bij stil te staan om er een drama van te maken.
(Heus, ik kan het weten….ik dans, beweeg, leef..etc. al een paar jaar in een Nieuw Normaal) 😉