Kijk hei nou

Zoals vorige week beloofd: een heiplaatje. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me de kleur iets anders had voorgesteld. Nog meer richting roze/fuchsia, maar dat schijnt een ander soort te zijn dan daar waar wij waren: op de Veluwe. Desalniettemin was het prachtig en een heerlijk dagje weg.

Ik kan intens genieten van de stilte op de Veluwe. Het ab-so-luut niets horen (en nee, niet omdat ik mijn hoorapparaat heb uitgezet) In de stilte lijkt alles zichtbaar onzichtbaar. Met mijn ogen dicht, sta ik stil en voelt het alsof ik me in een vacuüm bevind. Ik ben één met mijn omgeving. Oh, die heerlijke stilte, ik hoor alleen mijn eigen ademhaling…….of nee…wat is dat nu weer?

Een oorverdovend geronk van een kudde Herculessen (of wat het ook voor kisten geweest mogen zijn) verbreekt bruut mijn magische moment.
Grrrrr…… ik ben even licht geïrriteerd, maar van mijn omgeving word ik dan toch weer acuut blij. Kom, dan wandelen we een stukje verder, zegt Don. En ik wandel braaf achter hem aan.

Kijk hei en mij blij

Ook deze week hebben we nog vakantie, dus mijn blog voor vandaag was weer een kort krabbeltje en houdt hier op.
We treffen het met het mooie nazomer weer en nemen het er nog even een paar dagen van. We zien wel waar de rit van vandaag ons brengt. In ieder geval ergens naar het zuiden, eens zien of het klopt wat zij–van-hieronder zegt 😉