Kleurig wirwar

Lang geleden, in de tijd dat ik als receptioniste/telefoniste werkzaam was, had ik standaard pen en papier bij de hand. Zowel bij inkomende als uitgaande telefoongesprekken, schreef ik allereerst direct de naam op van de persoon met wie ik sprak. Vervolgens maakte ik zoveel mogelijk notities tijdens het gesprek om alle informatie beter te kunnen onthouden. Meer niet. Ik herinner me echter meerdere collega’s die tijdens telefoongesprekken van alles op welk papier er maar voorhanden lag, zaten te tekenen. Of nou ja, het waren meer van die niet te definiëren krabbeltjes.

Pas veel later kreeg dat gekrabbel een naam: droedelen. De Engelse benaming is doodlen en vreemd genoeg werd dat woord vervolgens weer vernederlandst naar doedelen. Best gek, want als je dát woord opzoekt vind je de betekenis: doedelzak spelen. Whoehaha… is het nog te volgen? Oké om de verwarring nog completer te maken, stuitte ik onlangs ook nog eens op de term: Zentangle.

Nu borstel ik mijn haren al jaren met een Tangle Teezer, dus dacht ik dat het daar iets mee te maken had. Mwah… niet echt, behalve dan het woordje tangle. Dat betekent letterlijk wirwar. Het woord Teezer heb ik nooit zo begrepen en kan het niet terug vinden. Ik vermoed dat het soort verbastering is van het woord Teaser. Eén van de vertalingen daarvan is: ‘ontrafeler’. Mijn borstel is dus letterlijk een wirwar ontrafeler. Dat klopt aardig, want dat is precies wat het ding ‘s morgens doet met mijn ontplofte coupe-suikerspin na een draaierige nacht slapen.

Goed, dit terzijde…Zentangle dus.
Zen staat voor concentratie-meditatie. Dan zou zen-tangle dus zoiets moeten betekenen als: concentratie-meditatie-wirwar. Nieuwsgierig als altijd, ben ik me er verder in gaan verdiepen en inderdaad….
Het is het nieuwe oude d(r)oedelen, zonder telefoongesprek maar alleen met pen en papier, waar je helemaal rustig van schijnt te worden… Aha hm hm.
Onder het motto “Als je ‘t zelf nooit hebt geprobeerd, kun je er ook niet over oordelen”, bestelde ik een beginnerssetje om het eens uit te proberen.

Dat begon al goed, ik lag in een deuk….bij ontvangst van het pakketje, bleken het 2 zwarte stiften met een dunne punt, 1 met een dikke punt, 1 potlood plus een doezelaar en een paar blanco vierkantjes à la onderzetters voor het oefenen van zentangles. En dan te bedenken dat de inhoud van mijn halve kast zo ongeveer bestaat uit allerlei frutselmateriaal….ik had zo’n set eigenlijk helemaal niet hoeven aan te schaffen… Grinnik.

Een voorbeeld van zentangle is, dat je een blanco stuk papier in willekeurige vlakken verdeelt. Ieder vlak vul je dan op met zelfverzonnen of bestaande patroontjes, zodat er een soort kunstwerkje ontstaat. Nu staat het internet werkelijk bol van zentangle plus voorbeelden van patroontjes ter inspiratie en ben ik begonnen met het oefenen van een simpel patroon dat Cadent heet.

Best grappig om te doen, moet ik eerlijk toegeven. Ik kan me zelfs voorstellen dat alleen al het uitproberen van die patroontjes verslavend werkt. Als tijdverdrijf sowieso! Ik was ineens een paar uur verder. Of het echt ‘mijn ding’ is of wordt, dat weet ik niet. Meer een aardig tussendoortje denk ik en dan nóg zou ik eerder kleurpotloden pakken om een bestaande tekening in te kleuren.

Speaking of which:

Kijk nou! Ik vond de kleurplaat terug die ik ooit heb gemaakt voor een bedrijf waar ik ook eens werkte. Premier Holland heette dat bedrijf toen nog, een fabrikant/producent van drukinkten voor een wereldwijd klantenbestand.

Om de vier jaar vindt in Düsseldorf de grootste beurs voor drukapparatuur ter wereld plaats: de zogeheten Drupa. Dat staat voor Druck und Papier. Precies in ‘mijn tijd’ bij Premier Holland, waren zij een van de deelnemer. Mijn baas vroeg mij of ik iets wilde verzinnen als aardigheidje voor de kinderen van bezoekers tijdens de beurs. Zou je bijvoorbeeld een kleurplaat kunnen maken of iets dergelijks?

Nou, dat was niet aan dovemans oren gevraagd. Ik verzon, knipte, plakte en tekende een Hollands tafereel bij elkaar met onze mascotte: de Leeuw -met een vette knipoog naar van Gogh- als middelpunt. Ik kleurde het geheel zelf in om een idee te geven en legde het op het bureau van mijn baas bij wijze van concept. Missie geslaagd. Iedereen was enthousiast. Honderden exemplaren werden gedrukt met op de achterzijde een verhaaltje over mijzelf in het Nederlands, Duits, Engels Frans en Spaans.

Het allerleukste was, dat Don en ik samen met de trein naar Düsseldorf mochten om onze stand op de beurs te bezoeken. We kregen een overnachting in een luxe hotel aangeboden en een taxi bracht ons heen en weer naar waar we moesten zijn.

Op de beurs lagen in onze stand mijn kleurplaten overal verspreid. Stiekem was ik daar best een beetje trots op. Maar tot mijn grote verwondering hing het eerste door mij ingekleurde concept op een prominente plek in een peperdure lijst te pronken. Jeetje…nou dat was wel al te veel eer, vond ik. Dat mijn kleurplaten werden uitgedeeld en in verschillende uithoeken van Europa terecht kwamen, vond ik al leuk.

Weken na de Drupa ontving ik dagelijks stapels ingekleurde kleurplaten van kinderen uit diverse landen. De verrassing die ik ze terugstuurde, was een persoonlijk kaartje bij een kleurdoos/etui waarop ik met plakletters hun naam zette. Het leuke daarvan was, dat ook daar weer reacties op kwamen. Zo heb ik nog een hele tijd gecorrespondeerd met een meisje uit Bulgarije en iemand in Griekenland.

Mijn ingelijste concept heeft eerst nog een tijdje in het bedrijf gehangen, later heb ik hem gekregen.
Bij gebrek aan lege muur in ons huidige appartement, ligt deze loodzware lijst op de bovenste plank van onze kast, maar voor deze gelegenheid heb ik hem weer eens tevoorschijn gehaald en afgestoft.

Best grappig om ‘m weer terug te zien. Het doet me tegelijkertijd terug te denken aan een leuke tijd van tweeënhalf jaar werken met leuke collega’s. Samen maakten we de overgang mee van bijna-einde-tijdperk van de telex en de komst van de PC. Brrr…dat enge ding, waar we bijna allemaal met een boog omheen liepen.
Hahaha…ondenkbaar nu!

Ik kan me in deze tijd nauwelijks meer voorstellen hoe het zou zijn zonder computers en internet… dan had deze blog niet…. dan had ik nog steeds met pen en papier…. en had ik geen amateuristisch filmpje kunnen opnemen, uploaden en delen, zodat jullie ook eens een tangle’tje kunnen maken 😉

Doe maar eens een momentje lekker Zen vandaag.
Bij een kopje koffie of zo. Kan best. Mag best.