Ochtendritueel
Zul je altijd zien, sinds ik niet meer werk, schijn ik een soort ingebouwde wekker in mijn systeem te hebben. Ik word vanzelf wakker, soms nog voordat de wekker van Don om 06:30 afgaat. Ik probeer me dan nog quasi slapend te houden, maar negen van de tien keer jump ik dan toch maar uit mijn bed. Hoe anders was dat tijdens mijn werkperiode, dan was ik vaak niet uit mijn slaap en uit mijn bed te krijgen. Tegenwoordig is 08:00 uur wakker worden voor mij zoiets als uitslapen.
Ik bevind mezelf in een luxe positie, omdat ik mijn dag kan opstarten in mijn eigen tempo. Soms is dat aangepast aan mijn nog te besteden energie voor die dag en soms is het nog bijkomend van de energie die de vorige dag heeft gekost. En die positie oftewel: mijn ‘ochtendritueel’, beschouw ik écht als een luxe waarvan ik kan en wil genieten. Ik plan mijn afspraken dan ook bewust en bij voorkeur pas na 09:30 of 10:00 uur, wat overigens ook te maken heeft met de verzorging van stoma Zakkelien. Alleen op de dinsdagen gaat het net even iets anders, dan ga ik op tijd de deur uit om dansles te geven.
‘t Is maar net hoe mijn pet staat: de ene keer sta ik op, ontbijt eerst en douche daarna. De andere keer loop ik meteen eerst onder de douche door, daarna ontbijt en daarna zoek ik mijn kleding bij elkaar. Dan pas volgt mijn ‘echte zen momentje’: Cosmetica! Ofwel: ‘make-uppen’!
Waar ik in ons vorige huis nog de beschikking had over een uitgebreide professionele visagie-ruimte met speciale lampen rondom de spiegel, moet ik het nu hebben van een plekje op de kop van onze eettafel, met aan weerszijden een raam met voldoende daglicht. Is beslist niet erg hoor, het is ’s morgens echt mijn plekje. Een visagie ruimte heb ik niet meer nodig, ik ‘doe’ sowieso geen modellen meer voor Don zijn fotoshoots. Ik ben tegenwoordig mijn eigen model zonder shoot 😉
Al sinds de HEMA oogschaduw in biljartkrijt-blauw verkocht, begin jaren zeventig, sloeg ik aan het experimenteren. Ik mocht alleen pas met mijn oorlogskleuren over straat, toen ik op de middelbare school zat.
Onlangs zag ik op TV een interview met de Dolly Dots over hun concerttour dit jaar. Het ging met name over hun gloriejaren die eind zeventiger jaren startte. Op een bepaald moment kwam hun kleding uit die tijd ter sprake en ook hun make up. Spraakmakend en iconisch! Ik herkende het onmiddellijk, ook ik had namelijk zo’n doosje oogschaduw waarin alle kleuren van de regenboog zaten. En écht, al die kleuren deed ik op mijn ogen, allemaal tegelijk. Werkelijk hilarisch….
Tegenwoordig beperk me tot 2 of 3 kleurtjes, met een accent om het ‘af’ te maken. Zichtbaar en meer ingetogen voor mijn doen (of: voor mijn leeftijd 😉 )- zeg maar. Af en toe gebruik ik neutrale kleuren, maar veel vaker kies ik voor een tint die ook in mijn kleding zit. Of ik kies juist voor een diep-paarse oogschaduw als ik iets roods draag. Kan best! Grinnik…
Hoe dan ook, make-uppen hoort echt bij mij en mijn ochtendritueel. Ik neem er de tijd voor, daarna berg ik alles op en kijk er de rest van de dag niet meer naar om (toevallig kan dat met het merk dat ik gebruik, ’t blijft de hele dag netjes!). Hooguit opnieuw een lippenstiftje tussendoor, kan weer (even?) sinds de mondkapjes niet meer overal verplicht zijn…
Met make up geldt ook hier: net hoe mijn pet staat. Tijdens mijn poedertje hier-poedertje daar-ritueel is het meestal lekker stil in huis en daar geniet ik dan net zo veel van als van de keren dat ik er een muziekje bij op zet. Niet zomaar muziek, want op dinsdag zijn het bijvoorbeeld de muziekstukken van de dansen die ik die ochtend geef. Die wil ik dan nog één keer horen, terwijl mijn voeten onder de tafel kleine danspasjes op de maat maken.
Waar ik op Radio 538 altijd graag naar luisterde, was Die Verrückte halbe Stunde, ooit een onderdeel van het dagelijkse programma Evers staat op. Daar vroegen luisteraars platen aan, die je bijna nooit meer op de radio hoort. Foute platen, maar stiekem toch ook wel leuk. Tegenwoordig is Die Verrückte op werkdagen tussen 09:00 en 10:00 uur op diezelfde zender te horen. Zo het uitkomt, luister ik daar dan met een glimlach naar -bij wijze van guilty pleasure.
Qua muziek is mijn voorkeur heel breed. Echt heel breed! Ik hou van allerlei genres, van klassiek tot pop en alles wat daar tussen zit: rock, soul, R&B, reggae, dance, trance… you name it en ik dans wel. Nederlandstalig, daar hou ik niet zo van, al blèr ik dan wel weer keihard mee met Naaaar LINKS….naaaar RECHTS.
Het zijn meer de smartlappen waar ik niet zoveel mee op heb. Waarschijnlijk jaag ik nu hele hordes tegen me in het harnas, maar zo was ik dus bijvoorbeeld niet echt een fan van Doe Maar en al die Nederlandstalig zingende bandjes uit diezelfde periode ergens jaren tachtig. Toegegeven, de teksten vond ik dan soms weer wél goed. Maar die moet je lezen, niet zingen -vind ik.
Oké, geen Nederlandstalig dus. Maar bij Die Verrückte zit er af en toe wel zo’n fout feestnummer tussen. Ach, dat maakt me dan eigenlijk niets uit en ik krijs dan ook nog wel eens mee. D’r is toch niemand in de buurt….. ehhhmmmm….dat is te zeggen….
Don had gisteren een vrije dag. We waren allebei vroeg opgestaan en hij zou even kijken of hij wat aan het gerammel aan mijn rollator kon doen, beneden in het werkhok. Ik heb net iets te vaak te zware boodschappen meegesjouwd op mijn Rollz, waardoor er wat schroefjes losgetrild waren -denk ik.
Tijdens mijn Makeup-met-Die Verrückte-sessie, hoorde ik Don ineens keihard lachen. Door mijn zogenaamd-meezingen had ik hem niet horen terugkomen. Whoehahaaaa… waar zit jij in hemelsnaam naar te luisteren? Ben je van je geloof gevallen of zo? Dit gelooft niemand, wacht ik leg een stukje vast. Voor ik er erg in had hield Don de lens van mijn telefoon op mij gericht. Ik hield acuut mijn mond, dat wel…
Vanmorgen zag ik het filmpje ineens weer en moest er toch om grinniken. Ik had de keuze: wissen of delen. Ach…. wat kan mij het ook schelen: Delen!
En ja: ik gebruik make up voornamelijk omdat ik het zelf leuk vind. Soms doe ik het om er net ietsje ‘verzorgder’ uit te zien. Soms om ‘pluspuntjes’ te accentueren (klinkt toch altijd nog beter dan: de aandacht wegtrekken van waar je die juist niet wilt)
En ja: ook als ik niet de deur uit hoef, maak ik me op. Kan zijn dat het de ene keer iets meer of minder is dan de andere keer. Hoe dan ook, genoeg om naar mijn spiegelbeeld in één van de vele ruitjes van de kasten hier in huis te knipogen met een: “Niet verkeerd hoor Bootje”
Misschien vinden anderen mij ijdel. Kan. Mag. Geeft niet, als ik zelf maar blij word van mijn ochtendritueel, dan is mijn dag al goed begonnen….
