Prijzig

Aan het begin van het nieuwe jaar, loop ik altijd mijn administratie door. Klopt alles nog wel? Zijn er tarieven verhoogd? Moeten de bedragen aangepast worden? Respectievelijk: Nee, ja en ja. Dit jaar spant de kroon qua verhogingen, als ik alleen al kijk naar de energiekosten. Om over het bedrag van de wekelijkse boodschappen nog maar te zwijgen. Absurd hoe die prijzen in een recordtijd als een raket omhoog zijn geschoten! Het zou allemaal niet zo heel erg zijn als het gecompenseerd zou worden met de inkomsten, maar nee da’s Wishful Thinking.

Ik kijk kritisch naar mijn uitgavenlijstje. Dat abonnement kan eigenlijk wel opgezegd. Die verzekering moet nog even blijven staan. Dan kom ik bij de Postcode- en Vriendenloterij…. hmmmm. Dat zijn nou typisch gevalletjes Wat zal ik daarmee? Ik win zelden iets. Als wel, dan zijn het van die zoethoudertjes: een paar sokken, een kookboek (waar Don dan angstvallig “Oh nee!” bij roept en het ding ver uit mijn buurt verstopt), een badhanddoek, een appeltaart of een beker ijs en meer van dat soort gein.

Ik pak er maar even een vers kopje thee bij en graaf in mijn geheugen. Heb ik überhaupt wel eens een hoofdprijs gewonnen? Eehhhhhmmmmm….

Ja! Een keer in het Schefferskamp, de kazerne waar mijn ouders toen nog werkten. Daar was een personeelsavondje, dansen met tussendoor een rondje bingo. Ik was er met mijn eigen Mini naar toe gereden en voegde me ter plekke bij mijn ouders. Ik hoor mijn moeder nog gekscherend zeggen: Nou Bon, doe jij maar niet mee met die Bingo. Die hoofprijs past nooit in jouw Mini.

Drie keer raden… Bingo! Ik won de hoofdprijs. Een komplete tuinset: vier stoelen, een tafel en een parasol. Hilarisch! Ik kwam niet meer bij en geneerde me tegelijkertijd ook, omdat ergens tussen de aanwezigen gefluisterd werd “Niet eerlijk! Allebei haar ouders werken hier”. Niets van aantrekken! Allemaal jaloezie! zei mijn moeder resoluut. Mijn vader vond het prachtig en nog voor ik hem de vraag kon stellen “Hoe krijg ik dit alles in godsnaam thuis?” had hij al een jeep geregeld.
Ik heb nog jarenlang plezier gehad van mijn tuinset voor één gulden… donkerbruin met oranje bloemetjes….

Oh ja en nu schiet me er toch nog eentje te binnen. Ook weer indirect via mijn ouders. Daar woonde ik toen niet meer, maar kwam er wel regelmatig.

Kom zaterdag maar hierheen, ik heb een adresje voor groente en fruit! zei mijn vader toen hij mij belde. Op de een of andere manier wist mijn vader altijd van dat soort ‘achteraf-adresjes’ te vinden, waar van alles te koop was. Zo had hij nu dus Poortershaven ontdekt. Een soort koelhuis of bunker waar groenten en fruit werd verkocht. Het lag ergens langs de Waterweg in de Oranjepolder, vlak bij Maassluis.

Die zaterdag ging ik er dus heen met mijn ouders. In het midden van de bunker, stond op een tafel zo’n ouderwetse zinken teil vol met diverse soorten groenten en fruit. Je kon raden hoeveel stuks het waren en zo meedingen naar een prijs. Doe mee joh! moedigde mijn vader aan en dus deed ik een wilde gok, zomaar voor de lol.

Ik was het al lang vergeten tot ik dagen later opgebeld werd. Dag mevrouw, wij mogen u van harte feliciteren. U heeft de hoofdprijs gewonnen. U krijgt ..mompelmompel… Ik had op dat moment bezoek en kon niet goed verstaan wat er gezegd werd. Sssst! ssstttt! maande ik, ik heb geloof ik een prijs! Wat zegt u? Hoofdprijs? Hè wat..hoofd reis? Ik verstond er geen hol van.

De hoofdprijs bleek een bootreis, zo begreep ik uiteindelijk. Hoe wie wat waar, dat was me nog niet helemaal duidelijk. Alhoewel “wie” had ik al bedacht. Ik nam mijn zusje mee.
Afijn, dat was nog wel even een ‘dingetje’. Mijn zusje die niet van ‘op of bij water’ houdt, dus al helemaal niet van varen. Maar ik ging toch écht niet in mijn eentje. 
Het is een grote boot hoor! zei ik geruststellend. Hoe weet jij dat nou? kreeg ik argwanend terug. Tsja… dat wist ik ook helemaal niet. Het was maar een wilde gok…

We moesten ons op een zonnige zondagochtend bij de haven van Maassluis melden. Daar lag ‘een boot’ voor ons aangemeerd. Vraag niet wat voor boot… ik heb er werkelijk geen verstand van. Misschien was het een platbodem, een vissersboot, of een klipper. Ik weet het echt niet meer.
Welkom aan boord dames! de schipper trok ons met één hand op het dek.
Jij altijd met je ideeën! Hoezo Bootreis? Waar gaan we heen dan? mopperde mijn zusje fluisterend achter mij. Ik kon niets zinnigs uitbrengen, ik had bij het zien van ons vaartuig al de slappe lach gekregen. 
Als het weer rustig blijft, dan varen we even voorbij Hoek van Holland en dan weer terug. In Oud-Beijerland krijgen jullie een maaltijd en daarna huiswaarts.

Daar zaten we dan op het dek, als twee zoutpilaren stijf naast elkaar. Mijn zusje starend naar een vast punt aan de horizon om vooral niet het idee te krijgen dat ze zeeziek werd. Ik kon alleen maar grinniken, vooral om ons gegil als er een golf kwam. Whoooohoooo!

Natuurlijk bleef het weer niet rustig. De golven werden krachtiger, spetters kwamen over de reling tot uiteindelijk een waterhoos over ons heen. Benedendeks kregen we een overall te leen en werd onze eigen kleding te drogen gehangen. Terug op het dek was het tijd voor een oorlam. De bekende borrel die de scheepsbemanning aan boord krijgt. Hoppaaa…in één keer achterover! Brrrr. Nu konden we nog meer deinen 😉

In onze overalls kon het ons niet meer schelen hoe hoog de golven waren en hoe nat we werden. Ineens was het een avontuur en waanden wij ons zeehelden! Kan ook zijn, dat het door die borrel kwam..
Buitengaats bleek achteraf toch niet verantwoord. Niet erg, we vonden het wel genoeg zo. We lieten ons de maaltijd in Oud-Beijerland goed smaken en daar hield ons avontuur op.
Alsnog petje af voor mijn zusje! Grinnik.

Oeps, ik heb me zomaar ineens laten meedeinen op een golf van herinneringen… Waar was ik gebleven? Mijn oog valt weer op het uitgavenlijstje voor mijn neus. O ja, wat doe ik nou met die loterij-zooi? Je zult altijd zien dat, zodra ik mijn lidmaatschap beëindig, een hoofdprijs valt op mijn nummer en ik de haren uit mijn hoofd trek van spijt. Wéér Wishful Thinking, ik weet het…

Zucht… ik blijf toch nog maar even lid. Ik schrap wel iets anders wat prijzig is van mijn lijstje…