Popcorn

Van het één komt het ander…
Ik schreef de vorige week over dans en een paar muziekjes uit ‘mijn goeie ouwe tijd’. Nu zul je misschien vrezen: “Ah nee, moet dat dan deze week ook weer?” Ehm…ja écht, dat ‘moet’ even. Ik voel me zelfs min of meer verplicht, want: Hoe kon ik het vergeten! (Sorry Muis!) Ik dacht er pas aan nadat ik een aantal reacties had gekregen op mijn blog. Grappig overigens hoe dat als een sneeuwbal effect werkt. Iemand reageert met een eigen herinnering en dat roept bij mij dan ook meteen weer iets op.

Een van mijn tantes herinnerde zich bijvoorbeeld nog, dat ik lang geleden bij haar en mijn oom in Brabant carnaval kwam vieren. Op mijn netvlies verscheen meteen het beeld van mijn moeder, daags ervoor, achter haar naaimachine druk in de weer met stroken fel oranje en knalgroene stof. Ik kreeg een Mexicaans-achtige outfit aangemeten met dotten aangerimpelde stroken op mijn mouwen en broekspijpen. In een feestwinkel kocht ik er een reusachtige sombrero bij, een paar sambaballen en ik was klaar om met de trein naar Eindhoven af te reizen. 

Specifieke muziek kan ik me er niet meer bij herinneren, maar het zal ongetwijfeld iets met “een bloemetjesgordijn” zijn geweest, of iets “zak eens lekker door”-achtigs. Dat doorzakken deed ik letterlijk het hele weekend lang samen met oom Rudy, die in de Raad van Elf zat. Dansen en plezier hebben tot in de kleine uurtjes. Wat was het leuk! Daarna heb ik nooit meer zo carnaval gevierd. Hoe oud ik precies was, weet ik niet meer. Ik vermoed dat het tijdens mijn laatste MAVO jaar was, want ik herinner me de schooldag na het carnavalsweekend. Tijdens een saaie aardrijkskunde-les pletterde ik ineens van mijn stoel. Whoehaha… spontaan flauwgevallen…. niks gewend 😉 Soort van jetlag, wat een heldin!  

En ja…door allerlei bonus herinneringen kwam ik er dus ook achter dat ik het allerbelangrijkste dansje met muziekje gewoon ben vergeten te noemen. POPCORN!

Het moet haast wel in 1972 geweest zijn, toen het nummer uitkwam. Hoewel de eerste klanken mij tegenwoordig doen denken aan het mij o-zo-bekend klinkende rookalarm in de keuken, was het destijds een razend populair nummer. Mijn vriendin en ik hadden er een dansje op verzonnen. Wij, B en G, waren toen al ‘onderdeel’ van onze vriendenclub de BIG HAP (als je dat intoetst als zoekopdracht, ergens op mijn blogpagina, dan komen er vast blogs naar boven waar meer over de BIG HAP staat). Wij mochten bij een tuinder een stukje van een leegstaande kas gebruiken, dat was in die periode van Popcorn. Met zwart verduisteringsplastic hadden we al het glas afgeschermd en zo hadden we een ‘eigen ruimte’, waar we na school en in het weekend met jeugdvrienden samen kwamen. We organiseerden er ook feestjes, dan werden er plaatjes gedraaid en volop gedanst. 

Op één van die feestjes hadden mijn vriendin en ik bedacht om ons Popcorn-dansje uit te voeren. Als ik er nu aan terugdenk, vraag ik me af: Hoe hebben we dat ooit gedurfd! Niet alleen om dat dansje, maar ook vanwege onze outfit!  Met ons beperkte zakgeld-budget, doken we in onze kledingkasten. Eerst kijken wat we al hadden om aan te trekken. Wat konden we er eventueel bij kopen?Het liefst niet al te duur. Toevallig hadden we allebei hetzelfde korte witte plissé rokje, het zal wel een hot-item geweest zijn in die tijd. Grinnik: Jawel, plissé! (en als je maar lang genoeg wacht, komt ’t weer terug!) 

Na een brainstorm in mijn rood/witte tienerkamer met zoals gewoonlijk vooral veel koekjes bij de thee, kwamen we op een lumineus idee. Het enige dat wij bij dat rokje nodig hadden, waren 2 panty’s per persoon. We kozen voor donkerpaarse en aangezien plaatjes (in dit geval een tekeningetje) meer zegt dan duizend woorden om het uit te leggen…. Kijk:

Zeg nu zelf: Inventief of niet? Hi hi hi. Oké, mijn tekenen is niet meer wat het is geweest, maar de strekking lijkt mij duidelijk. Eén panty droegen we op de “normale” manier. Van het andere paar knipten we de voeten af, plus een gat in het kruis. Zo trokken we het ding ondersteboven over ons hoofd als topje op ons witte rokje…. én hadden wij bovendien het lef om er in te dansen voor al onze vrienden (!) Misschien zwerft er nog ergens een 8mm filmpje rond, waar het op staat. Een amateur(hobby)filmer die wij kenden, heeft het destijds namelijk vastgelegd. Wat zou het hilarisch zijn om die beelden weer eens terug te zien. Of bij nader inzien….ik zou me bescheuren, geloof ik.

Trouwens, dat af- en ingeknipte panty-trucje  pas ik nog steeds toe. Ja écht! Bij het dansen vind ik het prettig als een jurkje lekker los om mijn lijf valt. De tijd dat ik uitsluitend balletpakjes bij wijze van topje droeg met een rokje er overheen, is voorbij. Nu zou ik daarin op een Michelin-vrouwtje lijken, dat is dus passé. Een tijdje geleden alweer, vond ik een jurkje met hele wijde halflange mouwtjes als een soort vlindervleugels. Die verdoezelen de kalkoenfiletjes onder mijn bovenarmen, waar ik het de vorige keer al over had. Echterrrrr….. als ik mijn armen hoog boven mijn hoofd uitstrek -en dat gebeurt nogal eens tijdens bepaalde dansen- dan willen die mouwtjes wel eens ‘terug vallen’/opstropen. Wacht, ik laat het even zien, dan is het misschien wat duidelijker:

Snap je wat ik bedoel met die mouwen? Je voelt ‘m waarschijnlijk al aankomen: onder het jurkje draag ik als topje een zwarte panty zonder voetjes en een ingeknipt kruis. Als de mouwtjes nu opwaaien of iets dergelijks, dan zijn mijn kwabbetjes daaronder in ieder geval netjes bedekt en ingepakt.

Zou één of andere fabrikant daar nou niet eens iets kant-en-klaars op kunnen verzinnen? Of bestaat zoiets al en weet ik dat niet? Je hebt tegenwoordig zo ongeveer overal verdoezelaars voor: taillebanden, buikinhouders, billenliftbroekjes, slimfit beenmateriaal en meer van dat soort ongein. Goh, als er daadwerkelijk iets voor bovenarmen zou bestaan, maar dan minder strak dan zo’n bloeddrukmeetband… Het zou mij zomaar een kledingmaat kunnen schelen, want vaak kom ik niet in (voor mij te strakke) mouwen.

Vooralsnog hou ik het dan maar op een verknipte panty, die inmiddels een naam heeft gekregen. Laatst vroeg iemand tijdens het dansen: Hè, wat draag jij nou onder dat jurkje, zitten daar extra mouwen onder? Bijna goed, antwoordde ik, dat is een Popcorn-topje! 

Muis, als je dit leest: zullen we Popcorn nog eens dansen? (ik weet het beginstukje nog wel) 😉