Zondag

In navolging van mijn vorige blog, probeer ik nu iets te fabriceren via mijn telefoon.

Kort en krachtig.

ik ben de woede voorbij. De verbazing voorbij. Het verdriet zit er echter nog, samen met alle pijn.

16:00 ben ik, sinds ik vanmorgen op de SEH ben gebracht door man- en zuslief, naar een kamer gebracht voor opname.

DEZELFDE kamer waar ik afgelopen donderdag zonodig uit moest! (Kan iemand mij dat verklaren?!)

Don heeft vanmorgen nog 1 poging gewaagd met bellen naar de SEH. Ik was het meer dan zat. Hij trof twee doortastende verplegers aan de lijn, die WEL luisterden en wel begrip hadden. We mochten direct komen. (Waar waren die mensen toen ik vrijdag belde????)

lang verhaal kort (wel met alle frustraties van dien):

CT scan is gemaakt, die wees uit dat het bij mijn stoma niet helemaal goed zit. Een beginnende ontsteking met gevaar voor ‘klappen’ als het een abces wordt. Ik wil niet aan die gevolgen denken met name voor het gevaar voor mijn bekkenbodem. Nu zijn ze er op tijd bij -vermoeden ze. Ik hang aan een antibiotica infuus voor dit moment en morgen wordt een en ander verder onderzocht.

ik ben moe, chagrijnig, heb honger (want moest nuchter blijven) en probeer mijn boosheid niet op het weekendpersoneel te botvieren.

Tegelijkertijd ben ik ook blij dat er EINDELIJK geluisterd is en actie ondernomen is.

tot zover deze update.

ik ben klaar voor vandaag!

Lieve Gin en Don bedankt voor het opofferen van jullie zondag!