Lekker belangrijk

Een gerenommeerde pennenzaak herinnerde mij er vanmorgen aan, dat het morgen de “Internationale Dag van de Vulpen” is. Dat schijnt iedere eerste vrijdag van november zo te zijn. Ik weet niet of jullie daar enig idee van hadden, ik in ieder geval totaal niet. Nu wel, ‘dankzij’ de aanbieding die ik vanmorgen tussen mijn email berichtjes las. 
Laat de betreffende sfeervolle winkel in Het Gooi maar niet lezen dat ik ze daarnet oneerbiedig als ‘pennenzaak’ bestempelde. Alhoewel het woord wel de lading dekt. Het gaat namelijk om een speciaalzaak met een uitgebreide én speciale pennen collectie met (als ik hun website mag geloven) goed opgeleid personeel dat een passie heeft voor pennen. Echt, het bestaat!

Ik geloof dat ik er ooit eens, online weliswaar, vullingen voor mijn vulpen heb aangeschaft en sindsdien lijken zij hun best te doen om mij te verleiden met de allernieuwste vulpen of een collector’s item. Nu heb ik wel iets met vulpennen, maar zo’n fanatiek verzamelaar ben ik nou ook weer niet. Bovendien kan ik er maar met één tegelijk schrijven. Toch?
Kijken kan geen kwaad. Soms surf ik door hun website, alleen maar om me te vergapen. Ik zeg niet dat ik een dure smaak heb (of…?), maar als ik al een afbeelding aanklik om iets van dichterbij te bekijken, dan schrik ik me het happiewappie.
Voorbeeld: 

Jullie mogen één keer raden wat deze vulpen bijvoorbeeld kost. Ik viel in ieder geval van mijn stoel, want: € 2.450,00. Serieus hè! Zijn hier kopers voor (en wie zijn die mensen)?! Of is die speciaalzaak daarom gevestigd in Het Gooi? Echt, ik zou werkelijk de zenuwen krijgen om met zo’n dure pen te schrijven. Trouwens: wanneer gebruikt iemand die überhaupt? En waar laat je ‘m daarna? In een vrolijk gekleurd zelf gehaakt hoesje is dan waarschijnlijk ‘absolutely not done darling’. Nee, daar moet een speciaal leren etui aan te pas komen, vanzelfsprekend.
Ook dat soort accessoires verkoopt de chique winkel in verschillende prijsklassen. Geloof me… daar zitten me toch een exemplaren tussen! Sommige voor een bedrag waarvan ik twee weken boodschappen zou kunnen doen.

Hoe dan ook in de advertentie van vanmorgen word ik alvast een “Happy Fountain Pen Day” gewenst en wordt mij “20% off to celebrate” aangeboden met een foto van een prachtige vulpen ernaast.

Wat een luxe… Laat maar.

Wat beslist geen overbodige luxe zou zijn, is wat ik aan het begin aanhaalde: “goed opgeleid winkelpersoneel met een passie voor dat wat ze verkopen” Aiiii…. daar wil het hier en daar nog wel eens aan ontbreken, ervaar ik persoonlijk. Echt, ik scheer niet alles en iedereen over één kam hoor, maar af en toe…

Misschien ben ik qua leven(swijsheid) wel aanbeland bij de categorie of fase: ouderwets.
Ik klink waarschijnlijk zoals mijn vorige generatie: “Vroeger was dat allemaal anders”.
Conclusie: Ik ben nu ineens zelf die ‘vorige generatie’. (Waar blijft de tijd…zucht)

Ik zal je een klein voorbeeldje geven, dat ook nog eens waar gebeurd is.

Ik geef een product aan de jongedame, een stagiaire denk ik, in een winkel en vraag haar hoe het precies werkt.
“Dat staat op de verpakking” zegt ze. Neen, dat staat er niet volledig op.
“Dan staat het op de gebruiksaanwijzing in de verpakking” zegt ze.
Jammer, ik had gehoopt dat zij mij er zelf iets over had kunnen vertellen. Maar nee, ze verklaart: “Wij verkopen zoveel producten, het is onmogelijk om daar dan alles over te weten.” Oké, zit wat in.
“Maar u kunt het ook opzoeken op Google hoor,” geeft ze me nog als tip na. Pardon, waarom ga ik dan naar een winkel?? (Of is dat een gekke gedachte?)

Vervolgens leg ik de spulletjes uit mijn winkelmandje op de toonbank om ze af te rekenen. De verkoopster scant alles en het totaalbedrag verschijnt op het display van de kassa. Ik betaal contant en overhandig haar een geldbiljet. Paniek. Ze krijgt een lichte blos op haar wangen.
“Ehm…de kassa doet het niet”  Maar de geldla is toch open?- constateer ik. Een collega wordt erbij geroepen en vraagt haar wat het probleem is. Wat blijkt? -ga je niet geloven- Door een storing in het systeem, geeft de display van de kassa niet aan hoeveel wisselgeld er teruggegeven moet worden.
De collega zegt: “Oh maar dat maakt niets uit, dan tel je het wisselgeld gewoon terug aan mevrouw.” De blozende verkoopster wordt nog een tint roder. Ehmmm…. terugtellen?! Even oppert ze nog: “U mag ook pinnen hoor.”

Dit bedoel ik dus: Vroeger hoefden we niet op Google te zoeken hoe iets werkte. Vroeger was er geen kassa met een schermpje, maar zo’n pracht exemplaar met zware druktoetsen en een slinger aan de zijkant. Vroeger leerden we nog hoofdrekenen (oké, de meesten waren daar véél beter in dan ik -maar toch) en geld terugtellen…

Enerzijds ben ik verbaasd, anderzijds ben ik de verbazing al lang voorbij.
En over klantvriendelijkheid? Soms doe ik nog een poging om een ongeïnteresseerde, kauwgom-kauwende kassamedewerker te bekeren door die enthousiast een goedemorgen of middag te wensen. Maar als twee collega’s ter plekke het te druk hebben met het in geuren en kleuren uitwisselen hoe elkaar’s weekend was, dan reken ik stilzwijgend en onzichtbaar af. 

Het tegenovergestelde komt ook voor hoor! Gelukkig wel. Zeker hier in Maassluis zijn een aantal winkels waar je als het ware in de watten wordt gelegd door super vriendelijk personeel. Bij sommigen krijg je een heerlijke cappuccino aangeboden, nog voordat je je tweede voet ook over de drempel van de ingang hebt gezet. Dat hoeft niet altijd zo te zijn hoor, maar ik kan er af en toe wel stiekem van genieten. Zo’n luxe gevoel, alsof je een speciale klant bent en daar dus niet eens voor naar Het Gooi hoeft.

Maar goed, morgen De Dag van De Vulpen dus. Hoe werkt dat eigenlijk? Moet ik dan net zoals het bij dierendag gaat, dat je dan voor je hond of kat een speeltje of iets lekkers koopt, iets extra’s kopen voor mijn pen? Andere kleur inktpatroon misschien? Een mooi notitieboekje?

Pfff… lekker belangrijk….