Schrijfsprintje

“Goedemorgen slak”, zeg ik vriendelijk.
Het beestje haalt zijn neus op en wendt al zijn voelsprieten van mij af.
“Goedemorgen slak”, herhaal ik.
Dan draait hij al zijn sprieten met een ruk naar mij toe. Met zijn ogen hoog op steeltjes en een venijnige stem, bijt hij mij hautain toe: ‘Ik ben niet zomaar een slak. Ik ben een escargot!”
“Oh, je m’excuse..”verontschuldig ik mij en corrigeer mezelf: “Bonjour monsieur escargot.”
Hij lijkt mijn excuus te accepteren, maar het blijft lastig communiceren met deze arrogante slak. Ik waag nog een poging met “Lekker weertje hè?”, maar nee, deze slak heeft duidelijk niets met onzinnige koetjes-kalfjes-gesprekken.

“Wilt u nu opzij gaan alstublieft? Ik heb enige haast en moet opschieten. Er wacht een behandeling op mij.”
“Ach, bent u ziek?” vraag ik bezorgd. Dan kijkt hij mij aan alsof hij wil zeggen ‘Wat gaat jou dat nou aan nieuwsgierig mens?’, maar antwoordt dan toch:  “Nee natuurlijk ben ik niet ziek! Waarom denkt u dat? Vanwege het woord ‘behandeling’? Tsss…kortzichtige vrouw! Een behandeling hoeft niet altijd medisch te zijn! Mijn behandeling is een pure luxe. Aan u niet besteed, zo te zien” Hij bestudeert mij schaamteloos van top tot teen en haalt weer zijn neus op.

“Eerst word ik verwend met een dampend kruidenbad, daarna gemasseerd met een lauwwarme olie en tot slot ingewreven met een zalige rijke crème. Mijn huid is daarna mooi glimmend, zacht en soepel. Heerlijk, ik kan niet wachten tot het zover is. Maar ik zie, niet iedereen kan zich zo een luxe zomaar veroorloven.” Hij draait zich om en glijdt weg.
Ik staar hem na. Tsjonge…wat een poeha! Even ben ik verontwaardigd, maar denk dan zachtjes in mezelf: Jjj mag wel oppassen, straks leggen ze jou ook nog op een bedje van sla…Ha ha ha…arrogante escargot in kruidenboter!

? ? ?
Voordat iemand zich afvraagt (ik vermoed namelijk zoiets…) waar het verhaaltje op slaat, of waar het naar toe gaat (nergens): het was een schrijfopdrachtje. 

Omringd door kunstwerken heb ik vorige week een paar zogenaamde schrijf-sprintjes getrokken. Om precies te zijn: in het Museum Maassluis. Daar is deze maand nog de solo-expositie Zullen we ons verwonderen van Elly van Baalen te bewonderen. Wat was het leuk om daar te schrijven! Het uitgangspunt van waar de deelnemers uitgenodigd werden om over te schrijven, was Elly’s kunstwerk: Gedachtenstroom.

Het kunstwerk hangt aan een van de expositie-muren en oogt als een langharig kapsel. Op talloze lange, smalle strookjes papier zijn op beide kanten zorgvuldig met de hand teksten geschreven. Heel indrukwekkend -vind ik- zo een waterval van woorden. Een bron van inspiratie bovendien! 

Voor onze eerste opdracht vist Elly lukraak een strookje uit de papieren haardos. De bedoeling is, dat wij gaan schrijven over het eerste zinnetje dat op het specifieke strookje staat. Zodra we die hebben gehoord, gaat de tijd gaat in. We krijgen vijf minuten om non-stop te schrijven wat hierover in ons opkomt.
Die eerste zin luidt: “Begin een gesprek met een slak…”
Hilarisch! Wat hebben we er in eerste instantie om moeten lachen! Wie verzint nou zoiets! Wat moet je hier nu mee? En toch… zodra de schrijftijd start, lijkt het alsof er een knop in mijn hoofd om gaat en slaat mijn fantasie op hol. Ik schrijf wat in me opkomt, ook al is dat onzin…en zie daar: monsieur escargot is geboren 😉

Voor de tweede opdracht mocht ik zelf een willekeurig strookje -heel voorzichtig- uit de Gedachtenstroom vissen. Mijn strookje begint met de zin: “Eindelijk is de stilte er weer…”
Weer schrijven we vijf minuutjes over het door onszelf tevoorschijn gehaalde onderwerp.
We lezen elkaar onze verhaaltjes voor. Hoe mooi is het om naar al die verschillende schrijfsels te luisteren. Ieder heeft een -soms herkenbare- eigen stijl. Er wordt gelachen, er is bewondering, er is aandacht en….er is verbinding. 

Ter afsluiting schrijven we een rondeel. Dat is een ‘gedicht’ van acht regels (sommige regels zijn een herhaling van een eerdere regel). Ik vind het een groot voordeel dat een rondeel niet hoeft niet te rijmen. Gelukkig, want dat is niet bepaald mijn sterkste schrijf-kant.

Dit zijn de regels hoe je een rondeel schrijft:

regel 1
regel 2
regel 3
regel 4 – is hetzelfde als regel 1
regel 5
regel 6
regel 7 – is hetzelfde als regel 2
regel 8 – is hetzelfde als regel 1

Best leuk om eens te doen hoor! Begin gewoon met het opschrijven van een eerste zin. Probeer maar!
Ik schreef naar aanleiding van mijn zinnetje “Eindelijk is de stilte er weer…”, uiteraard mijn rondeel over de stilte.

1 – Even stil zijn
2 – ‘t is soms zo hard nodig,
3 – want in deze drukke maand lijkt geen tijd voor
4 – even stil zijn
5 – We draven maar door zo vlak voor Kerst, Oud & Nieuw
6 – maar hee, de kerstman zegt toch niet voor niets Ho Ho Ho
7 – ‘t is soms zo hard nodig
8 – even stil zijn

Dus?
Neem tussen het vele (‘moeten’)doen deze dagen, eens de tijd voor iets waar je stil van wordt…
Een gedichtje of een schrijfsprintje misschien?