Omgekeerde Bucketlist

Count your blessings. Wat is jouw antwoord als ik je vraag: Kun je mij er een paar noemen? Wat zijn jouw blessings?

Nee, het is geen prijsvraag er valt niets mee te winnen en ook is het geen statistiekenonderzoek. Ik ben gewoon nieuwsgierig 😉 Zo denk ik bijvoorbeeld aan reacties (in willekeurige volgorde) als: Ik heb een dak boven mijn hoofd; ik heb een baan; ik heb een partner; ik heb (klein)kinderen; ik heb familie en vrienden, ik ben gezond…

Mijn blogs geven fragmenten uit mijn leven weer, waarvan sommige lijken op items van een omgekeerde bucketlist. Sinds ik de omslag heb gemaakt door herinneringen op te dissen en te verwoorden, maakt me dat al terugblikkend een blij en tevreden mens. Soms lijkt het zelfs alsof ik door dat herbeleven de wat lastigere momenten beter kan verdragen. Het geeft me in elk geval een mogelijkheid om me niet langer somber te laten belemmeren door wat (ik) niet (meer)kan en wat voorbij is, maar koester met een glimlach wat wel kan en de herinnering van wat is geweest. Daar zit nou voor mij precies de clou van een omgekeerde bucketlist: dingen die ik al gedaan heb, dat waar tijd overheen gegaan is, daar kleven nu mooie herinneringen aan en zijn verhalen op zich waar ik nog lang van kan nagenieten.

Toen mij verteld werd dat ik endeldarmkanker had, was een bucketlist nou niet direct iets waar ik meteen aan dacht. Misschien omdat ik er geen tijd voor had, ik ging immers direct een heel lang, hectisch en intensief medisch traject in. Maar zelfs tussen alle fases in, kan ik me niet herinneren dat ik me met zo een lijstje heb beziggehouden. Het valt me op dat het maken van een al dan niet verre reis, of een parachutesprong heel vaak voorkomt op een bucketlist. Ik zou zo gauw niet weten waar mijn reis me dan naar toe zou moeten voeren en parachutespringen zou ik er zo af kunnen vinken. Over dat laatste heb ik nog eens zitten filosoferen hoe grappig uiteenlopend de reacties zijn. Als je zomaar just-for-fun gaat springen -zoals ik heb gedaan, dan krijg je als reactie: Parachutespringen?? Je lijkt wel gek, wil je soms dood? Zou het echter op mijn bucketlist hebben gestaan, dan had niemand daar waarschijnlijk vreemd van opgekeken, want: Ach ja, doe maar… je gaat toch dood… Best apart, die gedachtegang 😉

Al met al had mijn vraag aan het begin beter kunnen zijn: Wat staat er op jouw omgekeerde bucketlist?

En zie daar…..misschien vind je meteen ook het antwoord op jouw blessings

Oh, en de mijne?
In de eerste plaats voel ik me bevoorrecht met zoveel mensen die ik ken, heb gekend en heb ontmoet. Niet alleen ben ik blij met mijn familie, maar ook met alle vriendschappen. Vrienden vind ik een ruim begrip. Naast mijn allerallerbeste vrienden, vind ik ze ook tussen de zogenoemde ‘kennissen’ en niet te vergeten tussen al mijn ex-collega’s. Het grappige is dat ik, als ik zeg Ik heb vanmiddag afgesproken met een ex-collegaatje, wel eens de opmerking krijg Alweer? Hoeveel ex-collega’s heb jij eigenlijk? Maar als ik zeg dat ik een afspraak heb met vrienden, nooit de vraag krijg Alweer? Zeg hoeveel vrienden heb jij wel niet? Tijd om die kennis- en ex-collega-betiteling eens te upgraden? 😉

Verder…
… hebben wij hebben een huis, waar we blij mee zijn en met heel veel plezier wonen. Ik spreek in de Wij-vorm, omdat Don nog altijd naast (én achter) mij staat. Mijn gezondheid rammelt aan alle kanten, maar ik weet daar een weg in te vinden om mee om te gaan. In die zin ben ik blij met mezelf als vriendin. Ik voel me regelmatig tevreden en realiseer me dan, dat dat meer dan genoeg is. Geluksmomentjes vind ik in kleine dingen, in dingen die er voor mij toe doen. Ik zeg bewust momentjes, omdat het niet altijd in het materiele zit. Bijzondere ontmoetinkjes; gesprekjes; muziek; het zonnetje -maar ook regen-en-dan-lekker-binnenblijven; een zelf(maar dan niet door mij)gebakken stuk appeltaart; een happy end in een romantisch kostuumdrama; onderweg een pauze inlassen omdat ik niet in één keer terug kan wandelen en dan even in het parkje met de hertjes en konijntjes ga babbelen (neen, niet dement!) ….
…ach en zo kan ik nog wel even door gaan