Massa

a s d f j k l ;
Van links naar rechts staan op deze manier mijn vingers in de ‘juiste’ startpositie op de toetsen van mijn laptop. En terwijl Nederland in de ban is van ja of nee Lock Down in verband met het Coronavirus, valt mijn oog op de toets naast mijn linker pink, een andere Lock: de Caps Lock -te vertalen als “kapitalen vergrendelen”. Nou, in een crisistijd als deze wil je juist dat (letterlijk)kapitalen niet worden vergrendeld, maar vrijkomen om gedupeerden te ondersteunen.

Capslock…wist je trouwens, dat er twee dagen per jaar een internationale capslockdag bestaat? Serieus, ik verzin dit niet. Op 28 juni en 22 oktober zijn die twintig jaar geleden in het leven geroepen bij wijze van “parodiedagen”, waarop je EENS LEKKER ALLES VAN JE AF MAG SCHREEUWEN MET HOOFDLETTERS. Fijn hoor, maar je gelooft toch zeker niet dat ik me daartoe op andere dagen van het jaar laat van weerhouden? 😉

Vandaag vang ik één woord in capslock en heb daar een klein acrostichon, of simpeler gezegd: lettervers, van gemaakt:

M A S S A

Mooi, daar zitten we dan
Allemaal
Samen in het zelfde schuitje
Samen…en toch
Afstand

Het Corona-virus heeft de bevolking wereldwijd in de ban. Aan de ene kant wordt het nieuws massaal op de voet gevolgd, nieuwsgierig naar de laatste ontwikkelingen. Aan de andere kant raken we ook een beetje corona-beu en willen we het er juist niet altijd maar over hebben. We kunnen er echter niet om heen. Het is er nu eenmaal, het hangt in de lucht. Eén ding staat vast: de massa heeft behoefte aan helderheid met duidelijke maatregelen. Er heerst onrust, er is bezorgdheid. En toch ontstaan daardoor ook mooie dingen. In tijden van crisis, wordt massaal gezocht naar strohalmpjes, lichtpuntjes, aandacht, verbondenheid.

Mensen kijken extra naar elkaar om. Ieder probeert er op zijn of haar eigen manier het beste te maken van al dan niet noodgedwongen werk- en thuissituaties. Ik begrijp de massa wel, niet in alle opzichten, maar ik maak er wel deel van uit.

Als onderdeel van de massa, zie ik het in deze crisistijd om me heen gebeuren: voorzichtigheid, rekening houden met, aanpassingen, onzekerheid, begrip en onbegrip, volhouden en doorgaan…
Als Bonnie de persoon, herken ik het voor mij ‘alledaagse’: voorzichtig zijn, rekening houden met, aanpassingen, onzekerheid, begrip en onbegrip, volhouden en doorgaan….
Grappig hè, daar staat hetzelfde en het klinkt hetzelfde, maar dat is het niet. Dezelfde woorden hebben nu immers betrekking op de massa en dat maakt nou net het verschil 😉

Aan massa-hysterie doe ik niet. Kom op, ik ben van mezelf al drama-queen genoeg op z’n tijd. En dus hou ik mijn (oostindisch)dove hoofd koel, let wel: beslist niet te verwarren met onverschillig zijn. Maar hamsteren bijvoorbeeld, daar doe ik echt niet aan mee. Zo ook: alle lege plekken in huis volstouwen met massa’s toiletpapier, mij niet gezien. Maar ja, ik ben misschien ook niet de juiste persoon daartoe, ik heb immers Zakkelien 😉

Over het algemeen ervaar ik persoonlijk eerlijk gezegd niet heel veel meer hinder door de extra veranderingen en aanpassingen in mijn dagelijkse doen en laten. Wel blijven ziekenhuisafspraken wat spannend: gaan ze door of komen ze te vervallen? Die van mijn KNO van vanmorgen, werd een telefonisch consult en dat ging prima. Mijn astmabehandeling vanmiddag gaat gelukkig door, na telefonisch overleg van gisteren. Verder hoop ik dat de afspraak voor de onderzoeken plus aansluitend de uitslag bij de onco ook gewoon door gaat, dit is pas over twee weken. Afwachten maar.

Mijn astmabehandeling zou ik echt niet willen missen, zeker niet in deze periode. Wellicht maakt het me extra, extra weerbaar. Alleen die bijkomstige duizeligheid kan me gestolen worden. Begin van het jaar heb ik in een blog iets geschreven over een duizeligheid die ik niet kon plaatsen. Na die keer is het echter herhaaldelijk voorgekomen en herkende ik er een soort van patroon in.

Steeds een week (soms een dag eerder, soms een dag later) na mijn astmabehandeling, werd ik ’s morgens wakker met een duizelig gevoel. De hele verdere dag is dan rampzalig. Alles om me heen, maar ook in mijn hoofd, lijkt rond te tollen en ik ben nergens toe in staat. De volgende dag neemt de heftigheid af, ben ik voornamelijk erg moe en alleen nog wat draaierig. De dagen daarna ebt het geleidelijk aan helemaal weg. Ik heb het steeds opnieuw bij mijn behandelend artsen gemeld. Het medicijn is echter nog zó nieuw, dat het niet helemaal duidelijk is of dit een bijverschijnsel is (mij lijkt van wel). Er is tot nu toe nog geen melding van gemaakt door andere patiënten.

Uiteindelijk bood mijn longarts mij na overleg drie opties: 1) stoppen met de behandeling (met alle gevolgen van dien) 2) doorgaan en de ‘bijverschijnselen’ voor lief nemen of 3) de dosis omlaag om uit te proberen wat dat voor effect dit heeft (is nog niet eerder toegepast) We hebben gezamenlijk besloten om voor 3) te gaan. In plaats van 300 mg krijg ik nu injecties met 200 mg.

Twee weken geleden was de eerste behandeling met de lagere dosis. Diezelfde avond voelde ik me al licht draaierig worden en caps lock BINGO…de volgende dag was het mijn welbekende duizeldag 🙁 Direct daarna had ik wel meteen zoiets van “Ok, dit was het dus. Nu is het klaar” Ik ben daarna niet meer duizelig geweest, maar ben wel benieuwd wat er na de behandeling van vanmiddag gaat gebeuren.

Waar ik ook benieuwd naar ben, is hoe het vanmiddag zit met mijn taxi-vervoer naar en van het ziekenhuis. Zou mijn chauffeur in een luchtdicht, lekvrij, witte astronautensmoking aanbellen? Of komt hij met een stretch limo: hij voorin en ik op de achterbank? Dan hoop ik wel, dat het die roze is. Of… hij komt met zo’n rolstoelbus. Dan laadt -ie me via de achterklep in en mag ik de hele rit naast mijn rollator gaan staan.

Of… ik naai nog even gauw een boerka-achtige outfit voor mezelf van mijn douchegordijn. Nee hoor, alle gekheid op een stokje.
Alhoewel, laten we vooral de humor niet verliezen. Samen lachen is zo vele malen leuker dan samen kniezen. Gelukkig doet ook daar de massa aan mee, gezien alle plaatjes en filmpjes die ik op de social media kanalen voorbij zie komen. En na het massale toiletpapier-gehamster en de run op extra medicatie bij apothekers, is ook dit niet aan mij besteed:

Ik wens een ieder massa’s sterkte de komende dagen!
Houd moed en blijf gezond!

Gerelateerde blogs:
Zakkelientje
Deining